Ooit liep op mijn Facebookpagina het spannende verhaal over de onwaarschijnlijke liefde tussen Aardje en An.

Voor de mensen zonder Facebook volgt de fotoromance hieronder.

Er was eens een verliefde aardappel…..

De liefde van Aardje ging uit naar An. An met de prachtige krullen. Iedere nacht droomde Aardje van An Dijvie.

Aardje begreep dat een onuitgesproken liefde nooit beantwoord zou worden. Dus klopte hij de laatste stukjes klei van zijn schil, trok de stoute uitlopers aan en verklaarde An zijn liefde. Wat voelde hij zich klein bij haar schoonheid.

Maar de weelderige lokken van An deden meer harten sneller kloppen. Soms dromden de aanbidders samen. Zo in een groepje kregen sommigen een grote mond. Af en toe werden er minder fraaie dingen geroepen. An moest daar niets van hebben.

Op een dag verschenen Knol en Kriel voor An. Dat was een stel eigenheimers. Zij dachten haar het hof te kunnen maken door naakt voor haar te verschijnen. Met zijn tweeën nog wel! An was geschokt, wat een smeerlapperij. Nee, zij had haar keus gemaakt voor haar was er maar één.

Ja, voor An was er maar één . Zachtjes sloeg ze haar armen om Aardje. Ze keken elkaar diep in de ogen en zeiden niets. Soms zijn woorden niet nodig.

Aardje was door het dolle heen. Zijn liefde werd beantwoord! Buiten zichzelf van geluk sprong hij bovenop An en knuffelde zich een weg door haar krullen. Hun vrijage werd ruw verstoord door afgrijselijke kreten die uit het huis kwamen. Ze snelden naar binnen om poolshoogte te nemen.